پیامبر خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می فرمایند:«اِنَّ الْوَلَدَ الصَّالِحَ رَیْحَانَهٌ مِنْ رَیَاحِینِ الْجَنَّهِ: فرزند صالح، ریحانه ای از ریاحین بهشت است.»(۴)
بدیهی است که پرورش چنین ریحانه ای که با ریاحین بهشتی هماوردی نماید نیاز به مراقبتی والا و آماده سازی تمام شرایط –پیش از افشاندن بذر تا زمان به ثمر نشستن آن – دارد. در واقع تمام پیامبران الهی(علی نبیّنا و آله و علیهم السّلام) آمده اند تا همین یک هدف، یعنی پرورش انسانی که لایق جنّت و لقای پروردگار باشد را تعقیب نمایند.
در این میان، خانواده و والدین به عنوان یکی از اصلی ترین محمل های رشد و بالندگی کودک، نقش اساسی در سعادت یا شقاوت آینده او دارند؛ امام صادق(علیه السّلام) می فرمایند: «مَا مِنْ مَوْلُودٍ یُولَدُ اِلَّا عَلَی الْفِطْرَهِ فَاَبَوَاهُ اللَّذَانِ یُهَوِّدَانِهِ وَ یُنَصِّرَانِهِ وَ یُمَجِّسَانِه: هر نوزادی به فطرت الهی به دنیا می آید؛ پس پدر و مادر، او را به دین یهود و نصرانی و زردشتی گرایش می دهند.»(۵)
بنابراین برای آنکه نسل های آینده، بنده باشند و بندگی کنند، والدین امروزی باید دست به مجاهده و تلاشی بزرگ بزنند و شاید آنچه که در برخی روایات از ثواب های بیشمار بارداری، شیردهی و … برای مادران بر شمرده شده است ناظر به همین مراقبت مجدّانه ای است که انتظار می رود در این دوران رعایت شود:
* پیامبر خدا(صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند: «اِذَا حَمَلَتِ الْمَرْاَهُ کَانَتْ بِمَنْزِلَهِ الصَّایِمِ الْقَایِمِ الْمُجَاهِدِ بِنَفْسِهِ وَ مَالِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاِذَا وَضَعَتْ کَانَ لَهَا مِنَ الْاَجْرِ مَا لَا تَدْرِی مَا هُوَ لِعِظَمِهِ فَاِذَا اَرْضَعَتْ کَانَ لَهَا بِکُلِّ مَصَّهٍ کَعِدْلِ عِتْقِ مُحَرَّرٍ مِنْ وُلْدِ اِسْمَاعِیلَ فَاِذَا فَرَغَتْ مِنْ رَضَاعِهِ ضَرَبَ مَلَکٌ عَلَی جَنْبِهَا وَ قَالَ اسْتَاْنِفِی الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکِ: هنگامی که زنی باردار می شود، مانند کسی است که[روزها] روزه بگیرد و [شبها در عبادت خدا] شب زنده دار باشد و با جان و مال خود در راه خدا جهاد کند؛ هنگامی هم که وضع حمل کند پاداشی به او تعلّق می گیرد که از عظمت نمی دانی به چه اندازه است؛ و زمانی که [به کودک] خود شیر می دهد؛ به ازای هر بار مکیدن کودک، معادل آزاد کردن فرزندی از فرزندان اسماعیل اجر می برد و وقتی از شیر دادن فراغت پیدا می کند فرشته ای بر پهلوی او می زند و به به او می گوید که عملت را از نو شروع کن که[تمامی گناهانت] بخشیده شد.»(۶)
* همچنین حضرتشان می فرمایند: « لِلْمَرْاَهِ مَا بَیْنَ حَمْلِهَا اِلَی وَضْعِهَا اِلَی فِطَامِهَا مِنَ الْاَجْرِ کَالْمُرَابِطِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاِنْ هَلَکَتْ فِیمَا بَیْنَ ذَلِکَ کَانَ لَهَا مِثْلُ مَنْزِلَهِ الشَّهِیدِ: زن از ابتدای بارداری تا وضع حملش و پس از آن تا از شیر گرفتن کودک، اجری به مانند رزمنده در راه خدا دارد و اگر در این دوران از دنیا برود منزلتی به مانند منزلت شهید دارد.»(۷)
به زبان ساده، در اسلام، فرزند، عین خود انسان است و هر چه که از صلاح و فساد در آینده او رقم بخورد عین صلاح و فسادی است که برای خود انسان رقم می خورد؛ بنابراین هر تلاشی برای به ثمر نشاندن «نسلی صالح»، عین تلاش برای اصلاح امور خود انسان خواهد بود: « اِنْ اَحْسَنْتُمْ اَحْسَنْتُمْ لِاَنْفُسِکُمْ وَ اِنْ اَسَاْتُمْ فَلَها: اگر نیکی کنید؛ به خود نیکی کرده اید و اگر بدی نمایید؛ به خودتان بدی کرده اید.»(۸)
تدابیر دوران بارداری(1):
تنش هاي روحي، وظايف مردانه!، انتخاب پزشك معالج، انتخاب بيمارستان، تغذيه، نزديكي،استحمام.
تدابیر دوران بارداری(2):
ترک خوردن پوست، مراقبت های دهان و دندان، یبوست، دخانیات و الکل، پیشگیری از زردی نوزاد، حجامت، تأمین کلسیم، مسافرت، ورزش، افزایش وزن، ترش کردن.
تدابیر دوران بارداری(3):
ویار (هوسانه های طبیعی، هوسانه های غیر طبیعی؛ تهوّع و استفراغ بارداری)، فشار خون بارداری، کهیر.